انواع مین جنگی و عوارض انسانی آنها
تنظیم و تدوین مجدد:دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
نسلی از جوانان امروزی، کودکی خود را در پناهگاهها و زیرزمینهایی تاریک گذرانیدهاند، آنها زیر نور شمع مشق نوشتهاند و از معلمانهای تلویزیونی الفبا را یاد گرفتهاند. این نسل گرچه امروز سرشار از خاطرات تلخ جنگ است، اما به زندگی عادی خود بازگشته است. جنگ ولی هنوز پایان نیافته است. مینها، این سربازان همیشه بیدار، همچنان دارند قربانی میگیرند.
براساس آمارهای رسمی دولت، هم اکنون شانزدهمیلیون مین خنثینشده در ایران وجود دارد که بیش از دومیلیون هکتار از مساحت کشور را غیرقابل استفاده و خطرناک کردهاند. بر اساس انفجار گاه و بیگاه این مینها در طول هر شبانهروز 2/2 نفر دچار مرگ یا معلولیتهای دائمی میشوند. بنابر یک پژوهش دانشگاهی در طول ششسال گذشته به صورت میانگین هرساله هفتهزار حادثه انفجار مین در نقاط مختلف مرزی ایران رخداده که 95% قربانیان آن غیرنظامی و بین 13% تا 25% کودک بودهاند.
مناطق آلوده به مین به صورت عمده در شهرها و روستاهای 5 استان خوزستان، ایلام، آذربایجانغربی، کردستان و کرمانشاه واقع شده است که در فاصله سالهای 59 تا 67 خطوط مقدم جنگ را تشکیل میدادند. اختصاص داشتن مسئله مین به این استانها که اکثراً جزء استانهای محروم نیز محسوب میشوند باعث شده تا کمتر کسی به فکر حل مشکلات آنها باشد. باید یادآور شد که افراد هرکدام به دلیلی از دلایل زیر در اثر انفجار مصدوم یا کشته میشوند:
1. چون نمیداند مین چیست و آثار انفجارش چه اندازه هست.
2. علاوه بر مین مواد منفجره ناشناخته دیگری نیز وجود دارد که خطری کمتر از مین ندارد.
3. مکانهای کاشت مین را بلد نیستند.
4. مشکل مواجهشدن با مین را نمیدانند یا میدانند و مجبورند به دلایل فقر و ... به آن دست بزنند.
5. نشانههای احتمال خطر را نمیدانند.
6. راهکار مواجه با مشکلات مین را نمیدانند.
علت خطرناک بودن مواد منفجره نشده :: الف: شدیداً حساس و ناپایدارند. ب:بسیار غیرقابل پیشبینی هستند.
انواع مین ضدنفر: 1. مینهایی که با فشار منفجر میشوند. 2. مینهای ترکشدار. 3. مین های جهشی (دوزمانه)
رفتار مناسب در مناطق مین گذاری شده: 1. از افراد بومی در مورد امنیت منطقه پرس و جو کنید. 2. از مسیرهایی که معمولاً استفاده میشوند عبور کنید
http://www.sahand272.blogfa.com/ http://www.rs272.parsiblog.com/ WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHAN