مدیریت بحرانها ی سخت

نوشته : دکتر علی عسگری دکتری برنامه ریزی شهری و منطقه ای

http://www.rs272.com/

مدیریت درست بحران نیازمند مدیران ماهر و با تجربه است. مدیران خوب بهترین استفاده را از منابع در دسترس و فرصتهایی که پیش می آیند می نمایند. در مقابل مدیران ضعیف و کم تجربه ممکن است وضعیت های بد را حتی بدتر نمایند. نکته مهم این مطلب این است که در سراسر جهان بحران شدیدی در زمینه مدیران با صلاحیت بحران وجود دارد که باید به حال آن فکری جدی بکنیم.
اگر به بحرانهای پیش آمده در سالهای اخیر در گوشه و کنار جهان و از جمله ایران نگاه کنیم به خوبی متوجه می شویم که فقدان مدیران با تجربه یکی از مهمترین ضعف ها در مدیریت بحرانها بوده است. ضعف آموزش و تربیت نیروهای مناسب و استخدام و بکار گیری آنها در بحرانها و سازمانهای درگیر و مسئول در مدیریت بحران به خوبی آشکار است. ضمن آنکه در خیلی از موارد کسانی که در سمتهای مربوطه هستند نیز از دانش تخصصی و تجربه کافی در این زمینه برخوردار نیستند. بسیاری از کسانی که در سمتهای مربوط به مدیریت بحران فعالیت می کنند آمادگی چندانی برای تصمیم سازی در شرایط دشوار و پیچیده و اجرای درست وظایفی که بر عهده شان است ندارند.
دلایل چندی را می توان برای کمبود مدیران با تجربه بحران برشمرد. برخی از این عوامل ساختاری هستند و برخی به مدیریت منابع انسانی مربوط می شوند. از یک طرف تعداد بحرانهایی که نیازمند مدیران بحران می باشند در حال افزایش است (افزایش تقاضا) و از طرف دیگر تعداد مدیران خوبی که وجود دارند در سازمانهای مربوطه مشغول به کار هستند و غالبا هم بعد از کسب تجربه معمولا در این عرصه ماندگار نمی شوند و به عرصه های دیگر می روند (کمبود عرضه).
سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که چرا علیرغم این شکاف موجود بین عرضه و تقاضای مدیران بحران تلاشی برای پر کردن این شکاف صورت نمی گیرد. این در حالی است که ما می دانیم جوانان زیادی هستند که به این حرفه واقعا علاقه دارند و حتی حاضرند این دانش را برای استفاده در مواقع ضروری هم که شده بیاموزند و بکار ببرند.
بخش قابل توجهی از تقصیر در این زمینه متوجه دولتها و سازمانهایی است که طی سالهای گذشته در این زمینه ها فعال بوده اند ولی به اندازه ای که باید و شاید به امر آموزش و تربیت نظام مند نیروی انسانی مورد نیاز این بخش توجه کافی نداشته اند. این در حالی است که فقط با کمی تلاش بیشتر و جهت دادن منابع آموزشی موجود در کشورها به سمت آموزش مدیریت بحران می توان این خلاء را پر کرد. برای این کار لازم است ابتدا فهرست کاملی از مهارتها و دانش های مورد نیاز برای مدیران بحران توسط سازمانهای درگیر این زمینه شناسایی شوند و سپس دوره های آموزشی بر اساس آنها در سطوح مختلف مدیریتی طراحی و توسط نهادهای آموزشی طراحی و اجرا شوند. اینها زمینه های رشد و حرفه ای شدن این شاخه مدیریت را فراهم می نمایند.

http://disasterman.blogfa.com/8502.aspx

http://www.rs272.com/

WEST AZERBAIJAN  URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI